Sayın Başbakanım,
Eşim,1985 yılında görev yapan ilk özel harekat polis memurlarından birisiydi.Göreve başladığında ruh ve beden sağlığı yerindeydi.4 yıl beraber Diyarbakır’da görev yaptık.Görevin ağırlığı yüzünden 27.09.1992 yılında intihar etti.O dönemde İbrahim Şahin’nin yanında görevli idi.O yıllar sıkıntılı halleri vardı ,eşi olarak neler yaşadığını bilemiyorum,sırları ile kaybettim.Benim eşim görevinden dolayı sıkıntı yaşadı ve intihar etti.Ölümüne mi yanacaktım,ölüm şekline mi?Yıllarca ezik bir şekilde sustuk,kime ne diyeceğimizi bilemedik.Her memur gibi sosyal haklara sahipti.kızımız yetim aylığında ve sağlık güvencesinden faydalanıyor. .Benim eşimin neler yaşamış olacağını basını izledikçe anlıyorum.Onu intihara sürükleyen neydi,anlamaya çalışıyorum.BENİM BU MEKTUBU YAZMAMIN NEDENİ ŞUDUR.EŞİM GÖREVİ NEDENİYLE BU SONU YAŞADI,ŞEHİT SAYILMADI.ŞEHİT SAYILMASIN ANCAK BU POLİSİN BİR KIZI VARDI.BEN ÖĞRETMEN ANNE OLARAK BU YAŞA GETİRDİM.ANCAK ŞU ANDA HERYERE YETECEK GÜCÜM KALMADI.KIZIMIN BABASI ŞEHİT SAYILMASIN AMA KIZIM ŞEHİT ÇOCUKLARININ HAKLARINDAN FAYDALANSIN.ŞEHİT OLMANIN ŞARTLARI YENİDEN DÜZENLENECEK,LÜTFEN İNTİHAR EDEN POLİS ÇOCULARINA SAHİP ÇIKIN.HELE DE ÖZEL HAREKAT POLİSİ İSE LÜTFEN SAHİP ÇIKIN ,İŞE YERLEŞTİRMEDE KOLAYLIK SAĞLAYIN.ŞEHİT YAKINLARI NASIL DEVLET İŞLERİNE ALINIYORSA İNTİHAR EDEN POLİS ÇOCUKLARI DA ALINSIN.ONLARIN ELİNDEN İLGİLİ BAKANLIK TUTSUN.LÜTFEN SESİMİZİ DUYUN ÇOK YORULDUK.
